Romeinse architectuur
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De Romeinse architectuur omvat de bouwstijl en technieken ontwikkeld in het oude Rome, gekenmerkt door innovatie, technische hoogstandjes en een focus op praktische toepassingen en grootschalige openbare gebouwen.
Omschrijving
De Romeinse architectuur borduurde voort op de Griekse bouwkunst, maar de Romeinen waren vernieuwers die nieuwe bouwtechnieken en materialen combineerden met eigen ontwerpen. Kenmerkend is het gebruik van bogen, gewelven en koepels, die grotere overspanningen mogelijk maakten. Ook stelden de Romeinen de muur weer centraal, in tegenstelling tot de Griekse focus op zuilen. Belangrijke bouwtypen zijn amfitheaters, basilieken, thermen, aquaducten, triomfbogen, tempels en woongebouwen. De architectuur stond vaak in dienst van de politiek, wat tot uiting kwam in symmetrische plattegronden en gebouwen die van de voorkant benaderd werden. Veel Romeinse bouwwerken zijn bewaard gebleven en te vinden in voormalige delen van het Romeinse Rijk.
Materialen en Technieken
De Romeinen maakten op grote schaal gebruik van materialen zoals natuursteen (waaronder marmer), baksteen, cement en beton. Romeins beton, versterkt met grove steenslag, was een baanbrekend materiaal dat de constructie van grote overkappingen en gebouwen mogelijk maakte. Dit beton werd vaak afgewerkt met stucwerk, marmer of mozaïek. Naast architraafbouw, overgenomen van de Grieken, pasten de Romeinen ook gewelfbouw toe, wat revolutionair was en grotere, open ruimtes mogelijk maakte.
Vergelijkbare termen
Griekse architectuur
Gebruikte bronnen: